Zimowy monitoring nietoperzy jest jedną z najdłużej trwających akcji badawczych, mających na celu poznanie wieloletnich zmian liczebności zwierząt w Polsce. Jego idea została wypracowana podczas pierwszego spotkania polskich chiropterologów (czyli badaczy i miłośników nietoperzy) w roku 1987. Postanowiono wówczas prowadzić coroczne liczenia nietoperzy w podziemnych zimowiskach tych ssaków, zawsze tą samą metodą i w tym samym terminie (optymalnie w 1. połowie lutego). Akcja zaczęła się rozrastać – obecnie w całej Polsce kontrolowanych jest około 1000 zimowisk!

Od kilku lat kontrolujemy około 200 (grudzień) – 250 (luty) obiektów, w których zliczamy kilka tysięcy nietoperzy. Są to obiekty zarówno grupujące dużo nietoperzy (po kilkaset), jak i niewielkie, w których zimuje kilka tych ssaków. Niestety, liczba nietoperzy zimujących w danym obiekcie zależy od wielu czynników – nie tylko od ich liczebności w danej okolicy. Dlatego poważniejsze wnioski można wysnuwać dopiero po kilkudziesięciu latach liczeń.

W kontrolowanych przez nas obiektach najliczniejsze są mopki, stanowiące około połowy spotykanych nietoperzy. Może być to spowodowane charakterem tych zimowisk – są one najczęściej betonowe, chłodne - a mopki to nietoperze zimnolubne. Poza nimi licznie występują też nocki rude i nocki Natterera. Rzadziej spotykamy gacki brunatne - prawdopodobnie dlatego, iż preferują one małe obiekty, w których rzadko prowadzimy liczenia. Pozostałe gatunki, jakie obserwujemy, to: nocek duży, nocek Brandta, nocek wąsatek, nocek łydkowłosy, mroczek późny, mroczek pozłocisty (jedynie Mazury i północne Podlasie), gacek szary.